1404/5/21 | دسته بندی :
جامعه شناسی سیاسی
چند سال در ایام زیارت اربعین، در خانه ابورقیه در نجف مهمان بودم. پدر، فرزندان، مادربزرگ که به تازگی به رحمت خدا رفت، در یک خانه چند اتاقی کوچک در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند. رقیه را بار اول ده ساله بود که دیدم. آخرین بار هم دوسال پیش، که در آستانه رفتن به دانشگاه بود. با امید فراوان از وکالت صحبت می‌کرد و این که حقوق زنان در عراق را پی‌گیری خواهد کرد. در میان انبوه مشکلاتی که در عراق مشاهده می‌شود، وقتی پا به خانه آنان بگذاری، چیزی که خواهی دید، امید است. چه امیدهای فردی و چه امیدهای خانوادگی مشاهده می‌شود.
...................................................................