برای دیدن این نشست در آپارات اینجا کلیلک کنید.
برای دیدن متن نشست اینجا کلیک کنید.
برای دیدن اخبار نشست اینجا و اینجا کلیک کنید.
به گزارش روز چهارشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، نشست روایت خانواده در سینما و ادبیات ایران (چهارمین نشست از سلسله نشست‌های «باشگاه گفتگو») به همت پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد.
در این نشست که با حضور محمد آقاسی (جامعه‌شناس و پژوهشگر)، عبدالله اسفندیاری (تهیه‌کننده سینما و از مدیران سابق بنیاد سینمایی فارابی) و بهاره شریفی (رمان‌نویس و برگزیده جایزه ادبی لیلی) به دبیری مصطفی اسدزاده (عضو پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات) به صورت برخط برگزار شد، سخنوران به بیان دیدگاه‌ها و نظرات خود در باب روایت خانواده در سینما و ادبیات ایران پرداختند.
تعریف سینمای ایران، سینمایی فردگرایانه است
محمد آقاسی (جامعه‌شناس و پژوهشگر) در ابتدای این جلسه با اشاره به شکاف های حال حاضر در جامعه ایران بیان کرد: شکاف های اجتماعی وجود دارند و مشکل زمانی است که آن را نبینیم؛ فاصله میان ملت و دولت و میان مردم با مردم یکی از مواردی است که در جامعه امروز با آن روبرو هستیم و بسیاری از مشکلات ما ناشی از این همین فاصله است؛ فاصله ای که میان سینما و علوم انسانی و علوم اجتماعی و از سوی دیگر بین سینما و ادبیات در ایران وجود دارد.
وی افزود: به نظر می رسد سینما خواسته یا ناخواسته،، خودآگاه یا ناخودآگاه، رابطه خود را با ادبیات و علوم اجتماعی قطع کرده است.
در جامعه شناسی تقسیم بندی های مختلفی داریم؛ آقای مایکل بورآوی (جامعه شناس آمریکایی) ۴ وظیفه برای جامعه شناسی قائل است: جامعه شناسی حرفه ای یا دانشگاهی؛ که در این قسمت بحث تئوریکی و نظری مطرح است اما جریان تولید علم در اینجا برجسته نیست. جامعه شناسیِ جامعه شناسی یا جامعه شناسی انتقادی. جامعه شناسی سیاستگذار به عنوان رابطه سیاستگذار با سینما و برنامه سازی (تمام وظیفه سینما تولید الگوی مطلوب نیست و یکی از وظایف آن است؛ این که خانواده مطلوب چه باید باشد چیزی است که سینما به عنوان یکی از وظایف خود می تواند به آن بپردازد) و جامعه شناسی مردم مدار که اغلب به شکل گیری ارزش ها و اهدافی منتهی می شود و حوزه ای است که در ایران و در دهه اخیر بسیار تقویت شده است.
وی ادامه داد: دو دسته بندی دیگر را هم بر این ۴ مورد می افزایم که عبارتند از جامعه شناسی غیردانشگاهی (نه به معنای غیرعلمی؛ شامل موسسات نظرسنجی و موسسات مطالعاتی) و جامعه شناسی عمومی (اصحاب رسانه که فارغ التحصیلان جامعه شناسی یا علاقمندان به آن هستند).
این جامعه شناس در ادامه توضیح داد: به نظر می رسد سینماگرانی که با حوزه جامعه شناسی آشنا هستند یا در این حوزه مطالعه و تحصیل داشته اند، مسیری موفق تر را پیموده اند.
وی با اشاره به کارنامه خسرو سینایی (کارگردان فقید مستندساز) و فیلم عروس آتش و تجربه ارتباط با وی در دوره دانشجویی، آشنایی با جامعه شناسی را برای سینماگر در دستیابی به یک فهم و زبان مشترک با جامعه شناس موثر دانست.
یکی از مشکلات مهم امروز ما این است که واحد خانواده برای سینمای ایران تعریف نشده است و تعریف در این سینما یک تعریف فردگرایانه است؛ مشکل این تعریف این است که خانواده به رغم تمامی تغییرات و دگرگونی ها و تهدیدات جزو یکی از موفق ترین نهادهای سده اخیر در جامعه ایران است و در چنین رویکردی اهمیت و جایگاه آن نادیده گرفته می شود.
آقاسی ادامه داد: نیاز است تا جلساتی بین سینماگران و پژوهشگران و جامعه شناسان برگزار شود تا در باب نتایج تحقیقات جامعه شناختی، دغدغه های جامعه شناسان و موضوعات برجسته در این حوزه ها صحبت شود شاید حتی درک و دریافتی مشترک برای بیان و مطرح ساختن این موضوعات شکل گیرد.
تصویر امروز مقدم بر کلمه است و امروز زبان گفت وگوی مردم سینما در معنای خاص و تصویر در معنای عام است. باید به این حوزه و اثرگذاری موثری که بر جامعه دارد توجه کرد.